Aby odzież dziecięca mogła być uznana za dobrą, musi spełniać kilka warunków, a mianowicie: forma jej powinna być dostosowana do figury dziecka, fason powinien uwzględniać założenia mody oraz ruchliwość dziecka, kolorystyka, ozdoby i dodatki powinny kształtować u dziecka od najmłodszych lat poczucie estetyki, tkaniny powinny być wykonane z włókien naturalnych, a jeśli zawierają niewielką domieszkę włókien syntetycznych, nie mogą one oddziaływać niekorzystnie na zdrowie dziecka, sposób wykonania powinien uwzględniać konieczność częstego prania oraz trwałość i niezmienność odzieży w czasie jej użytkowania. Aby dziecko dobrze się czuło w ubraniu, musi być ono dostosowane do jego figury, wzrostu i pozostałych wymiarów. Ma to istotny wpływ na zdrowie dziecka, jego zachowanie i postępowanie. Im dziecko jest starsze, tym łatwiej dobrać dziecku odpowiedni ubiór, ponieważ można się z nim porozumieć, uwzględnić jego własne wymogi. Najtrudniej ubrać niemowlę, toteż dzieci najmłodsze są często przegrzewane, bo ubierane za ciepło w stosunku do temperatury otoczenia, a jest to bardziej niebezpieczne dla zdrowia dziecka niż stosowanie ubrań lekkich, chłodniejszych, które hartują dziecko, uodporniając je na zachorowania.

Czasem zaskakuje nas złe układanie się ubioru przy drugiej miarze, chociaż w czasie pierwszej miary układał się on właściwie. Przyczyną może być użycie niewłaściwych nici, np. bawełnianych do tkanin syntetycznych lub zastosowanie niewłaściwego ściegu maszynowego ściągającego szwy, niewłaściwego naprężenia nici, powodującego ściąganie tkaniny i złe układanie się szwów i zaszewek. Jeżeli mamy małe doświadczenie w szyciu maszynowym lub szyjemy na maszynie mało nam znanej, np. pożyczonej, należy w kawałku tkaniny, z której będzie wykonana odzież, wypróbować różne warianty nici, igieł oraz gęstości ściegu, aby — po uprasowaniu próbki na mokro lub na sucho, zależnie od rodzaju tkaniny — wybrać najlepszy.